Συνηθίζουμε να λέμε πως η κάθε νέα χρονιά που έρχεται θα μας κάνει καλύτερους...
Στο δικό μας σωματείο τα πράγματα ήρθαν λίγο ανάποδα: Η προηγούμενη αγωνιστική χρονιά μας έκανε και δυνατότερους και σοφότερους. Η δική μας αγωνιστική κρίση ξεπεράστηκε «αναίμακτα», χάρις στην προσπάθεια κάποιων ανθρώπων που πιστεύουν δυνατά σε αυτό το σωματείο, που εγκαταλείπουν ή μεταθέτουν άλλες δραστηριότητες της καθημερινότητάς τους προκειμένου οι αθλήτριες να μην είναι και να μην αισθάνονται μόνες τους, που για εκείνους η υπόθεση ΙΚΑΡΟΣ βρίσκεται ανάμεσα στις πρώτες δραστηριότητές τους. Και βέβαια χάρις στη στάση των αθλητριών εκείνων που εξακολουθούν να τιμούν και να υπερασπίζονται τη φανέλα του ΙΚΑΡΟΥ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ...
Όλες και όλοι γνωρίζουμε το αυτονόητο: Οι αθλητικές ομάδες ταυτίζονται με τις οικογένειες. Και όπως σε κάθε οικογένεια ευδοκιμούν «σκηνικά» αγάπης, έντασης, μελωμένων σχέσεων, ή σχέσεων αναγκαστικής συμβίωσης, διαξιφισμών και γαλήνης, έτσι και στις ομάδες επικρατούν ανάλογες εικόνες. Βέβαια στις ομάδες κυριαρχούν και προβάλλονται και κάποιες άλλες έννοιες όπως η πειθαρχία, η ομόνοια, η υπερίσχυση του «εμείς» έναντι του «εγώ». Στη δική μας αθλητική οικογένεια κανένας ή καμία δεν βρίσκεται υπεράνω του συλλόγου. Η λήψη των αποφάσεων των ανθρώπων που απαρτίζουν τη διοίκηση πραγματοποιείται συλλογικά και η λειτουργία των αθλητικών τμημάτων επιτυγχάνεται με την υπακοή και την πειθαρχία στις εντολές του εκάστοτε προπονητή. Διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για πειθαρχημένο σύνολο, για ομάδα, αλλά για αραιή διαδήλωση στην οποία θα επικρατούσε η έντονη χαλαρότητα...
Και επειδή η αθλητική κοινωνία στην οποία ζούμε και υπάρχουμε είναι μικρή και όλοι τυχαίνει να γνωρίζουν και όλους αλλά και πράγματα για όλους, πολλοί ενδεχομένως να υπέθεσαν ότι το σωματείο μας θα βαρούσε διάλυση, κανόνι ή falimento μετά την περυσινή κρίση. Ίσως να μην υπολόγισαν καλά τις δυνάμεις μας, ίσως να μην αντιλήφθηκαν ότι ένα πράγμα γνωρίζουμε απέξω και ανακωτά: Το να πολεμάμε...Για μας το «επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς...» είναι και νόμος, αλλά και στάση ζωής...Και το ότι δεν καταθέσαμε τα όπλα, ή δεν υψώσαμε λευκή σημαία όταν το καράβι ήτανε έτοιμο να μπατάρει, αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει το επίσης αυτονόητο: Ότι το κάθε παιχνίδι θα είναι για τις αθλήτριές μας μάχη ζωής ή θανάτου...
Είμαστε λοιπόν πανέτοιμοι στις επάλξεις...
Ο όρκος τιμής των αθλητριών μας σηματοδοτεί τη διάθεση που τις διακατέχει ενόψη των μαχών που ξεκινάνε σε λίγες ημέρες...
Ευχόμαστε σε όλες τις αντίπαλες ΚΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ...
Τους πολέμους δεν τους κερδίζουν πάντοτε οι δυνατότεροι, αλλά εκείνοι που γνωρίζουν άριστα τις δυνατότητές τους και πιστεύουν σε αυτές όπως οι πιστοί στο ιερό Ευαγγέλιο...

Ο...ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ